Հատուկ հանձնարարություններով դեսպան Էդմոն Մարուքյանը ԱԺ նախկին պատգամավոր Արման Աբովյանի հետ հարցազրույցի ժամանակ ասել է. «Ով առաջինը կասի՝ որ հնարավոր չէ խաղաղություն կնքել Ադրբեջանի հետ, նա կարող է համարվել դեստրուկտիվ կողմը, որը չի ուզում խաղաղություն։ Վաղը մյուս օրը, որ հարձակում լինի, դու չես կարող միջազգային հանրությանը համոզել, որ դու ուզում էիր խաղաղություն, բայց այն չեղավ»:
«ՉԻ». Այս հարցազրույցի ամենադրական պահն այն է, որ իշխանության ներկայացուցիչը հարցազրույց է տալիս իշխանության ամենամոլի քննադատներից մեկին, ու զրույցը բավական կոռեկտ է ընթանում: Սա ուղղակի՝ էքսպրոմտի պես:
Բայց Էդմոն Մարուքյանի այս հայտարարությունը շատ խոսուն է. ասում է՝ եկեք միայն ասենք, որ Ադրբեջանի հետ միայն խաղաղություն է պետք, կամ՝ գոնե չբացառենք դա, իսկ, այ, ով ասի՝ հնարավոր չի, Ադրբեջանին ագրեսիա ձեռնարկելու լեգիտիմ հիմքեր կտա:
Այսինքն՝ Ադրբեջանը հարձակվում է, միջազգային հանրությունը հարցնում է, թե էս ի՞նչ ես անում, Ալիևն էլ պատասխանում է՝ հեսա, նայեք, Արա Պապյանը խաղաղության անհնարինության մասին ստատուս է գրել, Իշխան Սաղաթելյանն էլ լայքել է: Միջազգային հանրությունն էլ արձագանքում է՝ հա, դե որ տենց բան է եղել, սա օքեյ է, բան չասինք:
Սա է Մարուքյանի ասածը: Ու հետաքրքիրն այն է, որ 25 տարի շարունակ, 1998-ից սկսած, քարոզվել է, որ Ադրբեջանի հետ խաղաղություն հնարավոր չի կնքել, այսինքն՝ բոլորն էլ դեստրուկտիվ են եղել, ու Ադրբեջանին ագրեսիա ձեռնարկելու հիմքեր են տվել: Ու հիմա, կոպիտ ասած, Մարուքյանը հավանական պատերազմի պատասխանատվությունը փորձում է գցել ընդդիմության ջեբը: