...
Հերիք չէ` մարդուն բանտ եք ուղարկել, մի հատ էլ հետևից վայենկոմատ եք ուղարկում:
Руководствоваться иллюзиями могут 18-летние влюбленные романтики, крестьяне, приехавшие из села в город и, взяв последние деньги, отложенные на несушку, отправившиеся в казино и т.д., но уж никак не главы государств.
Խնդիրն այն չէ՝ ընդհանրապես լա՞վ է որևէ գերտերության ֆորպոստ լինելը, թե՞ լավ չէ (տեսականորեն, իհարկե, լավ չէ, բայց մենք չափազանց բարդ աշխարհաքաղաքական իրավիճակում ենք ապրում)։ Խնդիրն այն է, որ անգամ ֆորպոստ լինելու համար են որոշակի նախադրյալներ պետք, հակառակ դեպքում ոչ թե ֆորպոստ կլինես, այլ մատաղացու գառ։ Կամ՝ «կրտսեր դաշնակից», որին ցանկացած պահի կարելի է զոհաբերել հանուն ավելի կարևոր նպատակների։
Անկախ նրանից, թե ով ինչ է հայտարարում, իրադարձությունների ընդհանուր տրամաբանությունը մտահոգիչ է։ Այդ տրամաբանությունը հետևյալն է. տևական (անպտուղ) բանակցություններ, կարճատև, բայց շատ արյունալի պատերազմ, ավելի ինտենսիվ բանակցություններ (ենթադրաբար` ավելի հաջող), հետո` երևի ավելի արյունալի պատերազմ, ավելի արդյունավետ բանակցություններ, և այսպես շարունակ։
ՉԵՄ ԿԱՐՈՂԱՆՈՒՄ ԷԼ ԵՍ ԻՆՁ ԶՍՊԵԼ,
ՈՐՊԵՍԶԻ ՉԱՍԵՄ.- «ՍԻՐԵԼԻ՜ ՔՍՊԵ,
ԱՅԴՔԱՆ ՉԵ՜Ն ՈՒՏԻ ԿԵՐԱԿՈՒՐ ՈՍՊԵ»։