Արցախի ՊԲ նախկին խոսնակ Սենոր Հասրաթյանը գրել է. «Այսօր, քան երբևէ, ինչպես մեր ռազմատեղեկատվական ոլորտի պատասխանատուները, այնպես էլ այդ ոլորտին առնչվող մեզնից յուրաքանչյուրը պարտադրված ենք հավատարիմ լինել այս սկզբունքին և հետևողականորեն նպաստել մեր հաղթանակի կերտման գործին:
Ամեն մեկս պետք է լիարժեք գիտակցենք, որ այսօր, երբ մարտեր են ընթանում Շուշիի մատույցներում, ամենահարմար պահը չէ հանրային հարթակ բերել թեմաներ, որոնց քննարկումը ոչ այնքան օգնում, որքան խանգարում է մեր ընդհանուր Հայրենիքի պաշտպանությանը»:
«ՉԻ». Պետք է նշել, որ Սենոր Հասրաթյան շատ ճիշտ դիտարկում է արել: Զարմանալիորեն, այս մասին գրեթե ոչ ոք չի խոսել: Այս պահին Արցախում ծանրագույն մարտեր են ընթանում, լինել-չլինելու խնդիր է, իսկ սոցցանցերում էլ ավելի թեժ «մարտեր» են ընթանում, թե ով և որքան զենք է այս տարիներին բերել, ումն է ավելի շատ, ավելի որակյալ: Գրեթե բոլորն են լծվել այս քննարկումներին:
Կարծես դրա ժամանակն է: Նման քննարկումները ի՞նչ օգուտ կարող են այս պահին տալ ռազմաճակատին, զինվորին ու բանակին: Հարաբերությունները պարզելու ավելի լավ պահ չկա՞ր: Միգուցե բոլոր վիճելի հարցերը թողնենք պատերազմից հետո՞:
Հա, ապրեք, Սերժի ժամանակ ավելի քիչ զենք է բերվել, հետո՞: Սա ասվեց, սրան պատասխան եղավ, իրար սկսեցիք քրֆել, դա բանակի մարտունակությունը բարձրացնելո՞ւ է: Որ առաջնագծում կանգնած զինվորն իմացավ, թե զենք բերելու հարցում ով է ավելի հզոր եղել, իր մոտ ի՞նչն է ավելանալու:
Նման քննարկումներն ու հարաբերություններ պարզելը խիստ ժամանակավրեպ են: Թարգել է պետք դա: Պատերազմ է, ու թուրքին չի հետաքրքրում, թե ձեզանից ով է ճիշտ: