Նիկոլ Փաշինյանը գրել է. «Գոհութիւն եմ յայտնում քեզ, Հա՛յր, Տէ՛ր երկնքի եւ երկրի, որ ծածկեցիր այս բանը իմաստուններից եւ գիտուններից ու յայտնեցիր մանուկներին:
Մատթ. 11.25»:
«ՉԻ». Արևելյան խոսքն ասում է.
«Մարդ կա, որ գիտի, ու գիտի, որ գիտի. դու նրա հետ ընկերացիր:
Մարդ կա, որ գիտի, բայց չգիտի, որ գիտի. դու նրան օգնիր:
Մարդ կա, որ չգիտի, բայց գիտի, որ չգիտի. դու նրանից զգուշացիր:
Մարդ էլ կա, որ չգիտի, բայց չգիտի, որ չգիտի. հեռու փախիր նրանից»:
Այ, Նիկոլ Փաշինյանն այն մարդն է, որից պետք է փախչել: Որովհետև չգիտի, որ չգիտի: Թեկուզ ամեն աստծո օր Աստվածաշնչից մեջբերումներ անի, մեկ է, չգիտի, թե այդ խոսքերն ում են ուղղված, ինչ իմաստ ունեն:
Սա արդեն թրենդ է. եթե գիտես՝ վատ է, եթե չգիտես՝ պոտենցիալ քաղվերլուծաբան ես։
Ինքը, օրինակ, չգիտի, որ այս մեջբերումը որպես հոգևոր խոնարհություն է գրվել, բայց ոչ որպես պետական կառավարման մեթոդաբանություն։
Ու այսպես, սիրելի ժողովուրդ, թող սրտիդ զգացողությունները առաջնորդեն երկրի արտաքին քաղաքականությունը։ Եթե ինչ-որ բան չես հասկանում բյուջեից՝ ուրեմն լավ է։ Դու մանուկ ես, մաքուր ես, ու երկինքը քեզ արդեն ասել է ճշմարտությունը։
Հ.Գ. Հավանաբար Նիկոլ Փաշինյանն իր գրառմամբ փորձել է ասել. «Հիմա հասկացաք չէ՞, թե ինչու իմ քննադատները ոչինչ չգիտեն»։