Սա կարդում էի ու մտածում, թե որքան ենք վարժվել էս ողբերգական վիճակին։ Առանց որևէ չափազանցության ես ողբերգություն եմ համարում էն փաստը, որ Աշոտ Սարգսյանը (և ոչ միայն նա) ստիպված է այսքան ժամանակ ծախսել Ազատ Արշակյանի ու նրա պես բազմաթիվ այլ անպետք գոյացությունների հիմարություններին ու կեղծիքներին պատասխանելու վրա։ Էդ ժամանակն Աշոտն ու մյուսներս կարող էինք շատ ավելի օգտակար բաների վրա ծախսել։