Հիմա թավիշը չի քննադատում միայն ալարկոտը: Շատերը գտնում են, որ չէր կարելի նախկինների հետ խոսել թավշյա լեզվով, քանի որ նրանք չեն տիրապետում այդ լեզվին: Դա նրանց համար խորթ է և անհասկանալի:
Ինչպես շատ երևույթներ ու նորամուծություններ, այնպես էլ թավիշը կիսատ-պռատ ներդրվեց մեր իրականության մեջ և դրանով է պայմանավորված հասարակական դժգոհությունը քաղաքական այդ մոտեցման հանդեպ: Հաշվի առնելով Հայաստանի արտաքին քաղաքական մարտահրավերները և մի շարք այլ գործոններ՝ թավշյա քաղաքականության գրագետ և ինստիտուցիոնալ ներդրման դեպքում կունենայինք լրիվ այլ իրավիճակ:
Այո, վենդետան կարող էր լուրջ խնդիրներ ստեղծել Հայաստանի համար և ողջունելի էր, որ նոր իշխանությունը չգնաց առաջին հայացքից գայթակղիչ, բայց իրականում կործանարար ճանապարհով: Բայց մյուս կողմից էլ թավշյա քաղաքականության ոչ գրագետ և թերի կիրառումը ստեղծեց մարտահրավերներ՝ առաջին հերթին ռևանշի հնարավորության տեսքով:
Մինչդեռ վենդետայի մերժմանը զուգահեռ, շատ արագ պետք է իրականություն դառնային քաղաքական և դատական բարեփոխումները, որպեսզի թավիշը չդառնար անատամ և խղճուկ:
Առաջնահերթ պետք էր ՀՀԿ-ին և սատելիտներին ճանաչել իբրև իշխանությունը տարիներ շարունակ զավթած ուժեր և չթողնել քաղաքական գործունեությամբ զբաղվել: 2018 թվականի ամռանը դա լիովին հնարավոր տարբերակ էր:
Վերցնելով գործադիր և օրենսդիր մարմինների կառավարումը՝ իշխող ուժը ոչ թե պետք է փորձեր լեզու գտնել դատական իշխանության հետ կամ շանս տալ նրան, այլ գնար այն ամբողջովին վերակառուցելու ճանապարհով:
Մասիսի քաղաքապետի կալանավորման հետ կապված խոչընդոտները առաջին ահազանգերն էին, և իշխանությունը պետք է հոտառություն ունենար հասկանալու հետագա զարգացումները:
Եթե արդեն գործեր առանց դատավճռի գույքի բռնագանձման մասին օրենքը, ապա շատ ռևանշիստների հետքը վաղուց չէր երևա, հոխորտալու և սպառնալու փոխարեն նրանք կաշխատեին դուրս չգալ բներից:
Կառավարությանը և ժողովրդին վիրավորողները ոռոգվում են նախկին ռեժիմի պարագլուխների կողմից: Իսկ ինչից են նրանք ամենից շատ սարսափում: Իհարկե, տարիներով կուտակած հարստության կորստից: Դրա փոխարեն ընտրվել է մասկի-շոուների տարբերակը, որով իսկապես վախեցնել հնարավոր չէ:
Ամփոփելով՝ նշենք, ոչ թե թավիշն է սխալ, այլ նրա թերի կիրառումը: Նույն թավիշով կարելի էր այսօր արձանագրել լրիվ այլ արդյունքներ:
Արիս Վաղարշակյան