Ասում էր. ֆսյո, նոյեմբերի 9-ի համաձայնագիրը ստորագրեցի, արդեն հանգիստ կապրենք:
Ասում էր. Արցախը տվեցինք, արդեն հանգիստ կապրենք:
Ասում է. դե, էն մի երկու անկլավ է, բան է, դա էլ ու պրծ:
Փաշինյանին ասենք, որ Սահմանադրությունում Ալիևի բոլոր պահանջները կատարես, մեկ է, էլի հանգիստ չի թողնելու: Հետո կպահանջի, որ մեր դպրոցական դասագրքերը խելոք բաներ գրեն: Հետո կպահանջի, որ հայկական բնակավայրերը վերանվանվեն ադրբեջանական անուններով:
Ոնց որ Վանոն կասեր՝ ճակատագիր, որից պրծում չկա: