Ադրբեջանագետ Անժելա Էլիբեկովան ասել է. «Ռոբերտ Քոչարյան, Սերժ Սարգսյան, Մոնթե Մելքոնյան. այս երեք անձինք Ադրբեջանի միֆական քարոզչության մեջ իրենց ահը, սարսափն ու վախն են եղել միշտ: Դրանով է պայմանավորված, որ Իլհամ Ալիևը դեռահասի վարք է դրսևորում` ինչ-որ ցուցանակ է կոտրում ոտքով և ասում է` Նիկոլը ոչինչ է, ես հաղթեցի Ռոբերտ Քոչարյանին և Սերժ Սարգսյանին: Դա իր բարդույթների դրսևորումն է, երբ հասկանում է, որ ո՛չ ինքը, ո՛չ հայրը տասնամյակներ դա չեն կարողացել անել»:
«ՉԻ». Ճիշտն ասած, ինչ-որ չենք տեսել, որ Ադրբեջանի միֆական քարոզչությունում ահ ու սարսափ լիներ Ռոբերտ Քոչարյանից, Սերժ Սարգսյանից և Մոնթեից: Իսկ ահա հայկական միֆական քարոզչությունում տեսել ենք, թե ինչպես են Ռոբերտ Քոչարյանի շուրջ հերոսական մի շղարշ ստեղծել, իբր մենակով հաղթել է Ադրբեջանին, թաքուն Շուշի ու Աղդամ գրավել, տարածքներ վերցրել: Հենց մենակով: Ավտոմատը վերցնում էր, մոտենում էր, օրինակ՝ Քելբաջարին, թուրքերը հենց իրեն տեսնում էին, ահ ու սարսափից սաղ թողնում, փախչում էին:
Բա որ Քոչարյանից այդպես վախենում էին, էդ ինչո՞ւ հիմա չի գնում Արցախ՝ կորցրած տարածքները ետ բերելու: Ի՞նչ պրոբլեմ ունի: Թող գնա, Արայիկ Հարությունյանին ասի՝ մի հատ էն կողմ գնա, մտնեմ Շուշի: Նույնիսկ կարող է ոչինչ չասել, պարզապես գնալ ու թաքուն Շուշին ետ վերցնել:
Իսկ ահա Ալիևի մյուս ասածը լրիվ ճիշտ է: Նախ՝ չի ասել, թե «Նիկոլը ոչինչ է, ես հաղթեցի Ռոբերտ Քոչարյանին և Սերժ Սարգսյանին»: Ասել է՝ հաղթեցի Ռոբերտ Քոչարյանի և Սերժ Սարգսյանի բանակին: Այ, դա ճիշտ է, որովհետև սա Քոչարյանի ու Սերժ Սարգսյանի պահած բանակն էր: Իսկ թե ոնց է Քոչարյանը բանակ պահել, տեսանք: