Ամերիկյան երգչուհի Ջենիֆեր Լոպեսը Երևանում համերգ է տալու: Համերգի կազմակերպման գումարը տրամադրվել է Հայաստանի բյուջեից:
Ըստ կառավարության փաստաթղթերի, Ջենիֆեր Լոպեսի միայն սննդի առաքման ծառայությունների համար նախատեսված գումարը 14.4 միլիոն դրամ կամ 37 հազար դոլար է:
«ՉԻ». Մինչ դու կանգնում ես գազի հաշվիչի մոտ, նայում ես վերև ու փնտրում Հիսուսին, որ տեսնես՝ արդյոք լույսը միացնելու փողը կուղարկի՞, Ջենիֆեր Լոպեսը պատրաստվում է գալ Հայաստան ու... ուտել։
Ու ոչ թե սրա-նրա բակի խորովածը, այլ 37 հազար դոլարի սննդի առաքում։ Այո՛, դու ճիշտ կարդացիր։ Դա մոտ 14.4 միլիոն դրամ է, եթե աչքերդ դեռ չես բացել-փակել, նորից բացել: Ինչ-որ տեղ Արմավիրում մի մարդ հող է վաճառում, որ երեխայի ուսման վարձը տա, ու միաժամանակ մի տուփ սուշի է լքում Լոս Անջելեսը, որ հետո բյուջեի թևերով տապակվի Երևանի բեմի ետնաբեմում։
Պետբյուջեից տրված գումար է, գիտե՞ս։ Դու աշխատում ես, հարկ ես վճարում, որ Լոպեսի սուշիի կողքին վասաբի լինի։ Թե չէ կինը հո առանց վասաբի կարիերա չունե՞ր անելու։ Լոպեսը չի գա Հայաստանի բեմ, եթե նրա սմուզին ճիշտ ջերմաստիճանով չսառեցվի։
Իսկ էդ ընթացքում մեր բուհերի դասախոսները ստանում են 120.000 դրամ աշխատավարձ, ու տարեվերջին իրենց նվերը «շնորհակալություն՝ նվիրվածության համար» է, ոչ թե 37 հազար դոլարանոց բուֆետ։
Բայց ոչինչ։ Չլսեցի՞ր, քաղաքային բրենդավորում, տուրիզմի խթանում, մշակութային կապեր։ Էդ կարայինք Չոբանյանի քյաբաբի միջոցով էլ հաստատել, բայց չէ, Ջենիֆերն ավելի լավ բրենդ է, քան Խարբերդի գառը։
Հա՛, մի բան էլ, համերգի տոմսերը լինելու են թանկ ու շքեղ։ Դարդ չանեք, հետո կարաք Յութուբով էլ նայեք։ Բայց էդքանից հետո քեզ հանգիստ կասեն՝ «սա ներդրում է մշակույթի մեջ»։ Իսկ դու մնում ես քո տեղում, ներդրում անում էս երկրի «սենդվիչային քաղաքականության» մեջ։